یک جهان روضه و یک چشم پُر از نم داری            آه، آقـای غــریـبـم به دلـت غــم داری

دردِ بی مادری ای کاش دوایی می‌داشت            فـاطـمـیّـه  شده و اشـک دمـادم داری

صاحبِ مجلس روضه، غم مادر دیدی            بر درِ خـانۀ  خود، بـیـرق ماتـم داری

دردِ دل کـن که نگـویـنـد غـریـبی آقـا            بین این سینه زنان، مونس و مَحرَم داری

دلِ یعقـوبیِ مادر ز فراقت خون است            یوسف مصر بقا، قصد سفر هم داری؟

دل، حسینـیّۀ چشمان تو شد مـولا جان            باز هـم وقت عـزا، یـاد مُـحـرّم داری

گاه در کوچه و گه کرب وبلا می‌گریی            داغ یک پهـلو و انگـشتـر خـاتم داری